Сочинение "Письмо Тэкле от лица героя произведения Василя Быкова "Незагойная рана" на белорусском языке"

Васіль Быкаў, выбітны беларускі пісьменнік, у сваім творы «Незагойная рана» апісвае жыццёвыя лёсы людзей, якія пражылі праз жахі вайны. Аднымі з герояў, якія найбольш моцна ўзрушваюць чытача, з'яўляюцца Яўген і Таццяна. У сваім школьным сачыненні ад імя Яўгена я паспрабую напісаць ліст да яго каханай, Тэклі, у якім выкажу яго думкі і пачуцці.

"Мая дарагая Тэкля!

Гэтыя радкі я пішу табе з вялікім хваляваннем і надзеяй, што яны дойдуць да тваіх рук і прывязуць табе крыху цеплыні і маёй любові ў гэты неспакойны час. Нам не лёгка было жыць у гэтай барацьбе, і адзінае, што падтрымлівае мяне, — гэта ўспаміны пра цябе, пра нашы шчаслівыя хвіліны, праведзеныя разам.

Ты заўсёды была маёй падтрымкай, маім святлом у цемры, якое дапамагала не згубіць надзеі і мужнасці. Я часта думаю пра цябе, пра тваю ўсмешку, якая нагадвала мне пра тое, дзеля чаго варта жыць і змагацца. Твае словы, поўныя мудрасці і спагады, заўсёды давалі мне сілы працягваць і не зважаць на небяспеку.

Цяжка апісаць, як складана мне без цябе, без твайго цёплага прысутнасці. Але я жыву з веры, што хутка мы зноў будзем разам, што жудасць гэтай вайны скончыцца, і мы зможам пачаць новае жыццё — жыццё светлае і спакойнае. Кожны дзень у маім сэрцы жыве спадзеў, што ты ў бяспецы і ахоўна, што ты з'яўляешся такой жа моцнай і адважнай, як заўсёды.

Я часта прыкладаю слухаць песні, якія ты мне спявала, і яны надаюць мне толькі прыемныя ўспаміны. Ты заўсёды была маёй музычнай чараўніцай, якая дыхала жыццём у кожную ноту.

Зараз мой абавязак — пранесці ўсе цяжкасці і выпрабаванні, каб вярнуцца да цябе, мая любая. Я веру, што наша будучыня будзе напоўнена радасцю і светам, і гэты ліст стане толькі пачаткам новай старонкі ў нашай гісторыі.

Цябе заўсёды чакаю і люблю,